Fransız Konsolosu ola rak hayatında yeni bir sayfa açıyor. Görevi gereği Italya'ya gön deriliyor, orada yazdığı hikâyelerden anlıyoruz ruhunun neşesini. Yıllık izinli olarak geldiği Paris'te Parma Manastırı'nı yazıyor. Milano'ya geri döndüğünde yaşlı bedeni onu taşımakta zorlandığı için kısmi felç geçiriyor.

Hastalığı nedeniyle görev yeri Paris oluyor yeniden. Paris'e hasta ve yaşlı bir adam olarak döndüğün de hayatının şölen kısmının bittiğini anlıyor. Hayatının son şölenini onunla birlikte izleyebileceğimi düşünmemiştim. Tesadüflerin hayat üzerindeki rolüne gördüğüm rüya sayesinde tanıklık ettim. Paris sokaklarında dolaşıyorum rüyamda. Bana en pahalı saat setini almıştı rüyamda.

Yazarın yere yığıldığını görüyorum. Yardıma koşuyorum. Başını dizimin üzerine yaslamasına yardımcı olduğum anda onunla bakışımızın değil, hayatlarımızın birbirine kilitlendiğini anlıyorum. Gözleri arkasında bıraktığı yıllarından vefa arıyor zihni ise o yılların içinde bıraktığı mirasın dökümünü tasnif ediyordu. Bencilce yaşlı bakışlarının hazinesinden payıma düşeni almak istiyorum. Dizlerime başını yaslayan adamın yüreğindeki acılarının yüzüne yansıyan haritasına içim titreyerek ellerimle dokunu yorum. Şans yüzüne gülüyor hayatını sözcüklerinden değil, kendi sesinden dinliyorum. Yaşadıklarının düşüncelerine yansıyan yüzünü değil, yüzüne yansıyan duygularını hem görüyor hem de avuçlarımda tuttuğumu hissediyorum.

Hissettiklerimle kut sal olanın zirvesine çıkıyorum o an. Sesi yağmur sonrası kokan toprak gibi bağışlayıcıydı hayatını anlatırken bana. Günlük'ünü/ mektuplarını diğer eserlerinin bazılarını okumamıştım. Eserleri ile onun hakkında yazılanlar üzerinde düşünce üretmiştim. Okuduklarımı değil duygularımı referans alarak hakkında yazdıklarımda yanılmış olabileceğimi düşündüğüm için karşısında günah çıkarmak istiyordum o ise bağışlanacak bir şey yok der gibi sevgiyle bana bakarak hayatını anlatmayı sürdürüyordu. "Taşralı bir burjuva olan zengin babam sevgi yoksuluydu.