~CEBİMDE YOKTU... ~

Doğuştan kalbi yetmezliği hastasıydı Asiye.Yirmi yaşına kadar babasının götürmediği doktor kalmamıştı. Sekiz dönümlük arazinin hasadı elbette hiçbirşekilde karşılamıyordu tedaviyi.Yirmi üç yaşında artık hastalığı iyice ilerlemiş.Doktor ise artık kalp naklinde başka hiçbir yolun kalmadığını söylemişti. Sözlüsü Süleyman ameliyat için gerekli parayı biriktirmek uğruna civardaki en riskli kömür madeninde çalışsada kolay kolay toplanacak bir para değildi.Sözlüde olsalar muhitte sevenlerin evlenene kadar buluşmaları pek hoş karşılanmadığı için, adına " sevgi taşı" dedikleri büyükçe bir taşın içine mektuplarını saklarlar ve karşılıklı koydukları mektupları kimseye belli etmeden müsait bir zamanda oradan alır ve okurlardı...

-"Mevlam şu kalbi benim bedenimde halketmiş Asiyem.Ama inan seninle bir atıyor.Kalbim sana aittir...O senindir... Baban Yaşar emmi düğüne he dediği gün koşarak geleceğim yanına... İşte o vakit bahar gelecek ömrümüze... -"

Asiye sevinç gözyaşlarıyla okurken Sevgi taşının oyuğudan aldığı mektubu, defalarca da sinesine bastırmıştı. O an yüreği sıkıştı ve yine her heyecanlandığında olduğu gibi yığılıp kalmıştı olduğu yere.... Muhtarın arabasıyla şehre hastahane götürdüler hemen. Doktor artık beklenecek bir zaman kalmadığını söylediğinde ise, Yaşar bey eşine bakarak,
-"Daha fazla bekleyemeğcen hatun. Sülüman madende çalışıp para biriktirecek. Sonrada sözlüsünü ameliyat ettiriverecek... Ohooo... Ölme eşeğim ölme.... Bu işin şakası kalmadı artık.Sözü bozup tüccar Musa'nın kuyumcu oğluna verecen gızı...Hem ameliyat parasını ödemeye bile razılar. Sülümana da cebinde varsa ver. Yoksa çekil aradan değcen-"demiş ve hernekadar Asiye karşı çıkmışsada dinlememiştim kızını...

Sonra ertesi günlerde hiç düşünmeden sözü bozmuştu Yaşar bey.Süleymana dediği teklifi yaparak hemde
...Elinde avucunda olmayan Süleyman ise hiçbirşey diyememiştim çaresizlik içinde...

Ve Yaşar bey akşamına kızının aklına girip,kuyumcu Rıfatla sözleşmeye razı etmişti.Hayatla ölüm arasındaki, bir sevda kalıyorsa, sevgi denen şey ezilip geçilebilirdi babasının dediğine göre... Nihayetinde can sevdadan daha değerliydi.... Asiye de ölmeyi hiç ama hiç istemiyordu genç yaşında. O akşam istemeyerekte olsa uzattı parmağını söz yüzüğü takılması için....

Süleyman o akşam yandı kavruldu.Asiyenin küçük kardeşiyle haber yollayıp avlu kapısının önünde bekledi gece karanlığında.Son kez sevdiğinin yüzünü gördü ay ışığında... Ve sebebini sordu bu olanların...
-"Madem seviyorsun... Varsa cebinde paran. Ver kurtar sevdiğini. Ölüyorum Süleyman... Herkes yaşamak ister... Varmı beni kurtaracak paran cebinde? Söyle varmı?Gerçekten seven adam ne yapar eder kurtarırmış sevdiğini.Babam ne doğru söylemiş meğer " diye bağırmıştı defalarca. Süleyman para biriktirdiğinden ve madende çalıştığından bahsedecekken ise Asiye gözyaşlarıyla dönüp gitmişti arkasını....

Bir hafta içinde düğünleri olmuştu. Süleyman gözyaşlarıyla evlerinin penceresinden düğünü seyrederken yüreği yanıyordu adeta.Ertesi gün şehirdeki yeni evlerine taşımıştı Asiye ve eşi.Ve hemen ameliyat için başvuruda bulunmuşlardı... Ama en önemli sorun, gerekli naklin nasıl bulunacağıydı. Ameliyat parasını eşi verecekti. Fakat şimdide nakil sırası beklenmesi gerekti.... O günlerde bir kriz daha geçirdi dünyalar güzeli Asiye....Artık süre okadar azalmıştıki... Ya gerekli kalp bulunacak yada ölecekti zavallı kız... Eşi bu zor anında ya kortuğundan, yada sırf güzelliği için hastalıklı bir kızla evlendiğinde pişman olmuş olacakki zavallı kızı terkedip gitmişti hastahane odasında.... O an Asiye öyle derin bir pişmanlık yaşamıştıki....Süleymana yaptığını hatırladı o anki ruh haliyle...Süleyman ne olursa olsun hiç onu bu halde bırakıp gidermiydi? Elbette gitmezdi... Pişmanlık gözyaşları yanaklarından süzülürken doktor heyecanla girmişti odaya. Yakın vilayette bir adamın kaza geçirdiğini ve öldüğünü, kalbini hemen Asiye ye nakledebileceklerini söylediğinde, ailesi ve Asiye öyle şaşırmıştı ki... Artık saniyeler bile değerliydi.Ameliyathanede operasyon başlarken, eğer oradan sağ çıkarsa koşarak, Süleymana gidip af dileyeceğim geçirdi içinden....

Sekiz saat süren ameliyat ise başarılı geçmişti... Gözlerini açtığında okadar mutluydu ki Asiye. Biran önce iyileşmek ve Süleymana affettirmek istiyordu kendini.Ve on beş gün içi içini yedi. En sonunda ayağa kalabilecek gücü bulmuştu kendinde....Ve doğruca köyleri Zümrütlük'e gitti.. Soluğu Süleyman ın evinde aldı... Ve derin bir pişmanlıkla defalarca çaldı kapıyı. Kapıyı Süleyman'ın anne babası açtı. Asiye heyecanla,
-"Zühtü emmi gözünü sevem hiçbirşey deme... Hata ettim.Canım uğruna sevdiğimden vazgeçtim.Ayaklarına kapanacağım Süleymanın. ALLAH aşkına deyin hele... Nerde kendisi? -" O an Süleymanın anne ve babası gözyaşlarına boğulmuştu. Hıçkırıklarının bölündüğü bir an zorla konuşmaya başladı sonra Zühtü emmi...
-" Sülümanım madende göçükte kaldı gızım.Garibim seni kurtarmak ve sni ameliyat ettirecek parayı biriktirebilmek için elinden ne geliyorsa yaptı. Ama olmadı.Göçükten çıkarıldığında yarası ağırdı...

Son anlarında ise kalbini ait olduğu yere vermemi istedi benden...

Yoktu Asiye kızım. Cebinde yoktu Sülümanımın... Oda canından verdi sana.... - "

.....

Sevgi dönüştürür.
Kimi Sevdiğine Dikkat Et.!
..