SB Yönetim İletişim Sohbet Radyo Anasayfa |
|
|
|
13.09.16
|
#1 |
Bir hatıra; Çikolatam
Bir hatıra; ÇikolatamBir hatıra; Çikolatam Çocukluğumda çikolatayı çok severdim. Bayramda çikolatalı şeker alınmasını isterdim hep evimize... Misafirliğe gittiğimizde uzatılan şekerliğin içinde çikolata arardı hep gözlerim. Bir bayram gezmesinde rahmetli dayımlara gittik. Ev çok kalabalıktı, bütün akrabalar orada idi cümbür cemaat... Çocuklara bayram şekeri ikram edildiğini görünce ben de koştum birden. Çikolatalar bitmeden alabileyim diye... Tam şeker tepsisine vardım ki son bir çikolata kalmıştı. Rahmetli ablam birden benden önce uzanıp aldı onu. Sinirlendim birden. Niyeyse, ‘onu bana ver’ diye bağırdım. Ablam odaya kaçtı, vermedi. Ben de peşinden... Odada yakaladım. Çikolatayı vermemek için birden ağzına götürdü, tam yarısını ısırmıştı ki elinden zorla aldım diğer yarısını... Bağırıp vurmaya başladı... Annem gürültümüzü duyunca yanımıza geldi, ‘Ne oldu, niye bağırıyorsunuz!’ diye söylendi bize... Ablam, ‘Adem çikolatamı aldı’ diye bağırarak ağlamaya başladı. Ben ‘Hayır o çikolata benimdi, o benden önce aldı’ diye vurdum ablama... Dayımın gelini de girdi içeri... Durumu öğrenince, ‘Ay kızım ağladığın şeye bak, dur sana da getireyim içeriden’ dedi ablama, gitti, iki tane çikolata getirdi, ikisini de ona verdi... Ben birden elimdeki yarısı ısırılmış çikolataya baktım... Sonra ablamın elindeki iki çikolataya... Ne yapacağımı şaşırdım önce... Sonra yine saldırdım ablama, ‘Bu senin çikolatandı, al bunu, onları bana ver’ dedim. Ablam elini kaçırdı arkasına, vermedi çikolataları... Çok zoruma gitti, kızdım... Ağlayarak elimdeki yarım çikolatayı da yere attım... Akrabalarımızdan bir genç girdi içeri... Maço bir tavırla, ‘Erkek adam bir çikolata için ağlar mı la!’ dedi, kafama bir tane vurdu. İyice sinir oldum... Kendimi kanepeye atıp daha çok ağlamaya başladım... Annem içeriden bir çikolata daha getirdi, ‘Ağlama kuzum’ diye elime sıkıştırmaya çalıştı. Gururuma dokunmuştu, almak istemedim, ama bir yandan onu da kaybetmeyeyim diye mahsustan alıverdim avucuma... Ağlaya ağlaya öylece uyumuş kalmışım... Bir süre sonra uyandırdılar, kalkıyoruz diye... Hemen aklıma çikolatam geldi, kimse almasın diye elimi bacaklarımın arasına sıkıştırmıştım... Avucumu açtım ki sıcaktan erimiş çikolatam... Canım nasıl da çekmişti hâlbuki uyanınca çikolatayı... Bari yalayayım diye avucumu ağzıma götürdüm, babam kenarından gördü beni, ‘sakın yalama’ diye seslendi, elimi tuttu birden... Kucağına alıp lavaboya götürdü, elimi yıkamaya başladı... ‘Ben hiç çikolata yemedim...’ diye ağlıyordum. Babam dayıma döndü, ‘Gören de hiç çikolata yememiş zanneder’ dedi... Arabamıza binip eve giderken, ablama tepkiliydim... Babam ‘erkek adam bir çikolata için ağlar mı?’ dedi, ben, kızdım ‘ağlar’ dedim... O gün karar verdim, büyüyünce, param olunca çok çikolata alacağım, hem çocuklara bayramda ucuz şekerlerin arasına karışmış bir-iki çikolata değil, bol bol çikolatalı şekerler ikram edeceğim... Hem de kendim doyasıya çikolata yiyeceğim diye... Geçen hafta bayram alışverişi için şekerlemeciye gittik... Avuç içime yapışmış çikolatanın tadı geldi dilime birden... Ne vardı ki sanki babam o gün avucumu yalamama izin verseydi... O da haklıydı belki kendince... Nereden bilecekti ki oğlu büyüyecek, büyüdüğünde de sağlık sorunları nedeni ile o çok istediği çikolatasını yine doyasıya yiyemeyecek diye... Gözlerim doldu... Anne baba iseniz, kızmayın çocuğunuza, parmaklarındaki çikolatayı, dondurmayı yalarken... Tebessümle seyredin... Hem o keyfini çıkartsın çocuksuluğun hem de siz çocuğunuzun keyif çıkartmasına izin vermenin keyfini çıkartın... Kaynak:Adem Güneş - Ana Sayfa |
|
|
|
|
Ağaç şeklinde