Yüreğim Büyüdü (Hikaye Oku)
 

~YÜREĞİM BÜYÜDÜ.. ~

Dünyanın en büyük yardım vakfının başkanı, kızıyla birlikte gençlerin tıklım tıklım doldurduğu bir salona, seminer vermek için girer...Gençler hayranlıkla bakmaktadırlar televizyonda gördükleri yardımsever, yüce gönüllü ve yoksul, muhtaç dostu adama.

Birçok soru gelir. En sonunda ise bir genç kız söz alır. Ve savaşta perperişan ailesinin, adamın kurmuş olduğu yardım vakfı sayesinde yeniden hayat bulduğunu ve böylelikle okuluna devam edebildiğini ve bir yıl sonra avukat çıkacağını söyler gözyaşlarıyla. Ve birde soru sorar konuşmasının sonunda.-"Nasıl olurda bu kadar yürepi sevgi dolu birnsan olabiliyorsunuz?Öyle iyi insansızki.Böylesine iyi bir insan nasıl olunur? Bizede öğretirmisiniz?-" diye sorunca, vakıf başkanı yanında oturan siyahi kızına bakıp elini tutar.Ve ikiside o an ağlamaya başlar binlerce insanın önünde.

Adam en sonunda kendini toparlar. Ve konuşmaya başlar. Titreyen sözlerle şu cümleler dökülür dudaklarından...

-" 1951 senesinde ülkemiz haksız yere komşu ülkeyi işgale başladığında, çiçeği burnunda bir subaydım.Hiçbir çatışmaya girmemiş tek bir masum öldürmemiştim.-"Hıçkırıkları bölmüştü yine konuşmasını.Kızı ise ellerini daha sıkı tutarak güç verdi babasına. Ve adam devam etti sözlerine.

-"Ülkemizin askerleri, her gördüğü masuma acımadan ateş ediyor hepsini öldürüyorlardı.Gözlerimin önünde bir aile öldürüldü.Ve donup kalmıştım. Ve o an bir köşede ağlayan kız çocuğu gördüm.Yanına gittiğimde,elinde yaralı bir kedi vardı. Ve yüreğine bastırmış, az ileride cansız yerde yatan ailesine bakıp ağlıyordu.

Biraz olsun acısını dindirmek istemiştim belkide o an.

Elimi uzatıp kediyi bana vermesini, benim onu iyileştirebileceğimi söyledim.Ağlayarak baktı gözlerime o an.Senin yüreğin küçük yapamazsın dedi. Ne demek istediğini sordum.Hıçkırıklarından konuşamıyordu zavallı.En sonunda itti elimi.Ve, annem derdiki:yürekleri küçüçüktür bazı insanların.Bu yüzden ne sevgi sığdırabilirler o küçük yüreğe. Ne de insanlık-"dediği an bittim.

Çöküp kaldım olduğum yere.Silahımı yere bıraktım.Çocuğu esir toplama kampına götürdüm hemen.Yaralı kedisini iyileştirdik.O gün istifamı verdim ben. Şükür ki tek bir masum öldürmeden.Tam bir yıl uğraştım sonra Seniha'yı bulabilmek için.O küçük kızq kendimi inandırıncaya kadar çok uzun zaman geçti.Ve uzun bir zamanda onu evlatlık alabilmek için bir yığın prosedürle uğraştım.O küçük kızı, yavrum deyip yüreğime koydum.Onu büyüttükçe yüreğimde büyüdü.İkimizde insanlara iyilik yapmaya adadık hayatımızı...Şu yanımda gördüğünüz, prensesler kadar güzel kız, size bahsettiğim Seniha'dır.... -"

Kızı bu cümlelerden sonra adama sarılmış,ağlarken bütün salon ayağa kalmış bu hikayeyi alkışlıyordu.O an adam zar zor kurdu cümlelerini titreyen sesiyle.-"Kötü bir insan olmayı seçmedim hiçbi rzaman.

Ama yüreğim küçükmüş bilememişimde.O söz benim hayatımı değiştirdi inanın. Yüreğim büyüdü...

Artık yüreğime hem sevgi sığıyor...

Hemde insanlık... -"