Mektup 5
 

“Biricik sevgilim… Bazen sanki taşıyorsun içimden. Adın dilime yapışmış, sürekli senin adını söylüyorum. Ruhun ruhuma dolanmış, seninle tatlanıyor hayatım. Nefes almak seninle birlikte iken anlam buluyor, sanki dünyada var olan her şey sevilir hale geliyor. Sanki insanlar sana olan sevgimin kuvvetinden ve büyüklüğünden zarar görecekmiş gibi geliyor. Güzelliğin gözlerimi kamaştırıyor.

Aklımdan hiçbir zaman silemedim yüzünü, silemiyorum da. En umutsuz, en mutsuz anlarımda seninle göz göze geldiğimi hayal ederek güç buluyorum. Senin yanımda, yakınımda olduğunu hissederek tüm huzursuzluklardan bir çırpıda kurtuluyorum. Senin beni sevme şekline hayran ve oldukça minnettarım. Beni o kadar mutlu ve iyi bir insan yaptın ki, sanki senden önce hiçbir anlamım yokmuş gibiydi. Senden önce ben umutsuzluklarla debelenen ve bunun farkında bile olamayan biriydim. Sen benim gözlerimi açtın, hem de sadece o parıldayan gözlerinin ışığıyla. Sen benim kalbimi açtın ve içine daldın hem de sadece gülümseyen dudaklarınla. Sen benim hayatımın anlamı oldun, güzel bakışların, yanımda oluşlarınla. Benimle olduğun için çok şanslıyım… Dünüm, bugünüm, yarınım… Seni her şeyden, herkesten çok seviyorum.

Sen her zaman gülümse… Sen gülümseyince ömrüme ömür ekleniyor. Sen gülümseyince içime ferahlık doluyor… Seni her zaman ilk günkü aşkla seveceğim… Seninle yaşadığım hiçbir dakikadan dahi pişman olmadım. Seni her zaman mutlu edeceğim aşkım… İyi ki varsın.”

Cevap: Mektup 5
 

Paylasim icin tskler.