Mektup 9
“Tek başıma, yalnız adımlarla yürüyorum kentin sokaklarında. Üşüyorum. Rüzgarın uğultusuyla ürküyorum. Sen yanımda değilsen sıcaklık hep mevsim normalleri dışında seyrediyor. Ne kadar uzaksan o kadar tahammülsüz oluyorum havaya. Sen bitmek bilmez, yaşam dolu bir şarkısın. Sanırım ben notaları yanlış basıyorum ve iç sızlatıyorsun. Aldırış etmeden canımın yanmasına, beni kör karanlıklara itiyorsun.
Oysa ki, içimdesin. Her an yüreğimde taşıyorum seni, yüreğimde ve kimsenin ulaşamayacağı kadar derinlerimde. İşte bu yüzden yanımda da olmalısın. Çünkü sensizliğin verdiği acıya dayanamıyorum, çünkü sensiz yapamıyorum.”