Mümin’in ruhu çıkarken susuzluğu artıp ağzı kurur. İşte o vakit şeytan bu hali fırsat bilip sevinir ve müminin yanına gelir. Elinde bir bardak buzlu su gösterir.

Hasta harâretinin şiddetinden iştahla o bardağı isteyince, -Allah muhâfaza- dînini terk et de vereyim, der.

Mümin kabul etmeyince ayağı tarafına gelir. Bardağı ona karşı tahrik ederek iştahını artırır. Mümin yine suyu isteyince melun bu defa da -hâşâ- peygamber yalancıdır de, vereyim der.

Kâfirler bu melunca teklifleri kabul eder ve Allah muhâfaza îmânsız olarak âhirete gider. Müminler ise asla kabul etmezler.

Süfyân-ı Sevrî (rah.), geçmiş amellerinden ve son nefesten çok endişe edip ağlar ve:

“Ümmü'l-Kitab (Levh-i Mahfûz)’da şakî, olarak yazılmış olmaktan korkuyorum.

Son nefeste îmânsız gitmekten korkuyorum” derdi. (Dürerü’l-hisân, İmâm Suyûtî)

Şu duâyı sabah namazının sünneti ile farzının arasında en az üç defa okumaya devam eden kimseye son nefesinde îmânla gitmek nasîb olur:

“Yâ Hayyü Yâ Kayyûmü Yâ Zelcelâli ve’l-ikrâm, es’elüke en-tuhyiye kalbî bi-nûri ma‘rifetike ebeden yâ Allâhü, yâ Allâhü, yâ Allâhü, yâ bedî‘a’s-semâvâti ve'l-arz.”

Sustum....
Gidişine Sustum!
Sevgime,kalbime,kendime bile Sustum,
Yaşadıkların arasında hani Sondum,
Yalanlarına da karşılık vermedim Sustum....